Ja hij wil!

Na 8 maanden wachten, grote en kleine (vaak) miereneukerige wijzigingen doorvoeren, pakken printerpapier verslijten en twintig handtekeningen (laten) zetten is de Medisch Ethische Toetsingscommissie vorige week maandag accoord gegaan met de studie die we willen gaan doen. Ofwel: onze studie is ethisch verantwoord voor de patiënt. Er wordt geen onnodig risico gelopen.

Twee dagen later was er al een patiënt op het spreekuur die aan alle criteria voldeed om mee te doen met het onderzoek! Gelukkig had ik alle documenten klaar, dus met een dikke envelop vol informatie om thuis door te nemen mocht de patiënt een week nadenken over deelname aan onze studie.

Gistermiddag was het dan zover: een telefonisch consult met de bewuste patiënt. Het was nog even spannend... maar ja! hij wil!

Nu nog 79 anderen....

de kop is er af in ieder geval.

Blijven lachen

De keuken staat klaar in de slaapkamer, de nieuwe bank is bezorgd bij ouders. Hoe lang moeten we nog geduld hebben tot we kunnen genieten van ons grote-mensen-huis-met-tuin-en-zolder?

Maar... welke aannemer durft de klus aan? Op 19 juli is het een jaar geleden dat we de sleutel kregen!

Gesteund door onze lieve nieuwe buren, onze collega's die elke dag vragen hoe het gaat, onze vrienden en natuurlijk de ouders die zich wat af bezorgen, kunnen we toch blijven lachen.

Vandaag hebben we weer een plan bedacht: de uitbouw via 1 van de vier aannemers (even een beetje afdingen, daar is S. hartstikke goed in), de rest van de klus met hulp van A. (de klusjesman aller tijde) en onze vaders. Die hebben toch niets te doen, heerlijk met pensioen.

En wat een knalfeest wordt het, daar verheug ik me nu al op, als het huis ooit af komt. En anders verkopen we het toch gewoon weer?

Makkelijk zat.

Bloesje gestreken

Een maand geleden had ik de opzet al klaar voor de presentatie die ik overmorgen mag geven op het NOG, het grootste Nederlandse oogheelkundig congres, dat zoals elk jaar eind maart plaatsvindt. Vorige week vonden de proefpraatjes plaats: voor de oogartsen en oogartsen-in-opleiding van je eigen ziekenhuis alvast je presentatie oefenen. Iedereen maakt aantekeningen en de tijd wordt bijgehouden. Er mocht nog wel wat aan bijgeschaafd worden, maar toch enthousiaste reacties.


Vandaag de generale repetitie!
Slechts twee luisteraars want het spreekuur was een uurtje uitgelopen en dus ook de generale.
Nog de laatste puntjes op de i zetten en dan ben ik er klaar voor. 


Mijn pak hangt klaar.
Mijn bloesje is gestreken.


Er kan toch niets meer misgaan nu?